Na plenitude do SĆ©culo de Ouro das letras e das artes de EspaƱa, (sĆ©culo XVII), a aportaciĆ³n de Galiza foi escasa, e mĆ”is se emprobecĆ­a ao estarse formando as linguas hispĆ”nicas literarias, pois deixĆ³use de usar a lingua vernĆ”cula na creaciĆ³n literaria e, co seu abandono, secouse a fonte da inspiraciĆ³n e creaciĆ³n artĆ­stica.


Un dos galegos mĆ”is notorios desta epoca foi o poeta coruƱes Francisco de Trillo e Figueiroa, quen aos once anos marcha a vivir para Granada, e alĆ­ pasa a maior parte da sĆŗa vida, formandose lonxe de Galicia e en ambientes alleos a ela. 
A pesar dos seus recordos e o seu amor por Galicia, que mostra nas sĆŗas obras, Francisco pertence na totalidade Ć” escola poĆ©tica andaluza do Barroco, influĆ­da por GĆ³ngora, por quen el sinte unha fonda admiraciĆ³n. 
Era Francisco Trillo un poeta secundario da escola andaluza que florecĆ­a baixo a influencia do culteranismo gongorista. Pero a Trillo non lle gustan as dĆ©cimas que Luis de GĆ³ndora compĆ³n contra Galicia, e non dĆŗbida en darlles resposta condeando en Andalucia o que GĆ³ngora condeaba en Galicia. 
MĆ”is por riba de toda a galleguĆ­a profunda de Trillo -di Francisco ElĆ­as de Tejada- a sĆŗa calidade insobornable de galego, aparece cando hai que cotexar entre as sĆŗas dĆŗas patrias, Galicia con AndalucĆ­a, polo xiro das burlas das que os galegos viƱan sendo obxecto. 

Ainda que Trillo era un exaltador da nobreza e carĆ”cter da sĆŗa terra, a sĆŗa postura, en vez de defender a Galicia, era poƱer crĆ­ticas a quen a Galicia crĆ­ticaba. Que xa Ć© mĆ”is do que fan algĆŗns.

FONTE: El Correo gallego